Namaz Kılan Kişi Rabbiyle Başbaşa Görüşmektedir
Enes (r.a)’den nakledildiğine göre Nebiyy-i Ekrem Efendimiz (s.a.v) şöyle buyurmuşlardır:
“Secde ederken (secdenizi) i’tidâl üzere yapınız! (Namaz kılan kimse) kollarını köpek gibi yere yaymasın! (Mecbur kalıp) tükürdüğü vakit de ne önüne, ne sağına tükürsün! Çünkü o, Rabbi ile münâcât etmektedir.” (Buhârî, Mevâkitu’s-Salât, 8)
Şerh:
Münâcât, kişinin Rabbiyle başbaşa gizlice konuşması, kimseye duyurmadan fısıldaşması, içini açıp samimiyetle dua etmesidir.
Secdede i’tidâl, iki avucu yere dayayıp dirsekleri yerden ve iki yanından ayırmak ve karnını uyluğundan uzak tutmak sûretiyle olur ki, buna “Tecnîh” denir. Bu şekilde insan daha canlı ve diri olur.
Dirsekleri yere yapıştırıp kolları yaymak, köpek oturuşuna benzer çirkin bir hâldir. Namazda gevşekliğin ve ona îtinâ göstermemenin bir alâmetidir.