Enes (r.a) şöyle buyurmuştur:
“Bir defasında (Yatsı) Namazı için kâmet getirilirken Nebiyy-i Ekrem Efendimiz (s.a.v) Mescid’in bir tarafında biri ile hafif sesle konuşuyorlardı. Cemâat(in bir kısmı) uyuklayıncaya kadar (sözleri uzadı ve) namaza durmadılar.” (Buhârî, Ezân, 27)
Şerh:
Kâmet getirildikten sonra imamın zarûrî bir işi çıkarsa onu yaptıktan sonra namaza durabilir.
İhtiyaç anında kâmet ile tekbîr arasında konuşmak da câizdir. Ancak Hanefîler’e göre bu esnâda zarûret olmaksızın konuşmak mekruhtur.