Enes ibn-i Mâlik (r.a)’den rivayete göre Rasûlullah Efendimiz (s.a.v) şöyle buyurmuşlardır:
“Akşam yemeğiniz önünüze konduğu vakit, akşam namazını kılmadan yemeğe başlayınız. Acele edip de yemeğinizi bırakmayınız!” (Buhârî, Ezân, 42)
Şerh:
Namaz vakti geniş olduğu zaman yemeği bırakıp namaza gitmek mekruh görülmüştür. Yemek yediği takdirde namaz vakti geçecek derecede dar olursa, namazı tehir etmek caiz olmaz.
Geciktirilince yemek bozulacaksa veya açlık ıstırap verecekse veya buna benzer bir durum söz konusu ise yemeğe başlamak evlâdır. Bunlardan hiçbiri yoksa o zaman önce namazı kılmak evlâdır.
Burada daha ziyade oruçlu olanların Akşam Namazı’nı iftardan sonraya bırakmaları mevzubahistir.
Ebu’d-Derdâ (r.a) şöyle buyurur:
“Kişinin, kalbini başka düşüncelerden boşaltarak kendini tamamen namaza verebilmek için âcil ihtiyaçlarını karşılayıp öyle namaza durması, dinde derin anlayış sahibi olduğunun alâmetlerindendir.” (Buhârî, Ezân, 42)
Bu rivayetlerden namazı huşû ile kılmanın ne kadar ehemmiyetli olduğu ve onu bozacak sebepleri imkân nispetinde gidermek gerektiği anlaşılıyor.