Sehl ibn-i Sa’d es-Sâidî (r.a) şöyle anlatır:
“Rasûlullah Efendimiz (s.a.v) (bir keresinde) aralarını düzeltmek için Amr ibn-i Avf Oğulları yurduna teşrîf etmişlerdi. Namaz vakti geldi. Müezzin (Hz. Bilâl, Mescid-i Nebevî’de) Hz. Ebû Bekir’e gelip:
«–İnsanlara namaz kıldırır mısın, kâmet getireyim mi?» diye sordu. O da: «Olur» dedi ve namaza başladı. İnsanlar namazda iken Rasûlullah Efendimiz (s.a.v) teşrîf ettiler. (Safları yara yara birinci) safa vardılar. (O’nu gören) cemaat el çırptılar. Ebû Bekir (r.a) namazını kılarken hiç başını çevirip bakmazdı. (Arkasındaki) cemaat el çırpmayı çoğaltınca başını çevirdi ve Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz’i gördü. Rasûlullah Efendimiz (s.a.v): «Yerinde dur!» diye işâret buyurdular. Ebû Bekir (r.a) ellerini kaldırıp Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz’in kendisine olan bu emirlerinden dolayı Allâh’a hamd ü senâ etti. Sonra Ebû Bekir (r.a) safa girinceye kadar geri geri çekildi. Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz de ileriye geçip namazı kıldırdılar. Namazdan çıkınca:
«–Ey Ebû Bekir, sana emrettiğim vakit neden yerinde kalmadın?» diye sordular.
Ebû Bekir (r.a) de:
«–Ebû Kuhâfe’nin oğlunun, Allah Rasûlü’nün önünde (durup) namaz kılması doğru değildir.» dedi.
Rasûlullah Efendimiz (s.a.v) (cemaate dönüp):
«–Size ne oluyordu? El çırpmayı neden bu kadar çoğalttınız? Namazda iken her kim bir şey ârız olduğunu görürse tesbîh etsin. Tesbîh ettiği vakit elbette kendisine kulak kabartılır. El çırpmak kadınlara mahsustur.» buyurdular.” (Buhârî, Ezân, 48)
Şerh:
Amr ibn-i Avf Oğulları, Evs kabilesinin bir koludur. Meskenleri Kuba’da idi. Kuba halkı kavga etmişler, birbirlerine taş atmışlardı. Bu durum Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz’e haber verildi. Bunun üzerine:
«–Haydi, gidelim de onları barıştıralım!» buyurdular ve bir kısım sahâbîleriyle birlikte gittiler. Bu haber Öğle Namazı kılındıktan sonra ulaşmıştı. Efendimiz (s.a.v) Hz. Bilâl’e:
“–İkindi namazına kadar gelemezsem Ebû Bekir’e söyle, namazı kıldırsın!” buyurmuşlardı.