Misver ibn-i Mahreme (r.a), Hz. Ömer’in yaralandığı günlere âit bir hâtırayı şöyle anlatır:
“Ömer (r.a) hançerlendiğinde zaman zaman baygınlık geçiriyordu. Bir keresinde yanına girdim, üstüne bir örtü örtmüşler, kendinden geçmiş vaziyette yatıyordu. Yanındakilere:
«–Durumu nasıl?» diye sordum.
«–Gördüğün gibi baygın!» dediler.
«–Namaza çağırdınız mı? Eğer hayattaysa onu namazdan başka hiçbir şey korkutup uyandıramaz!» dedim. Bunun üzerine:
«–Ey Mü’minlerin Emîri, namaz! Namaz kılındı!» dediler.
Ömer (r.a) hemen ayıldı ve:
«–Öyle mi? Vallahi namazı terk edenin, İslâm’dan nasîbi yoktur!» dedi.
Kalktı ve yarasından kanlar akarak namaz kıldı.” (Heysemî, I, 295; İbn Sa’d, III, 35. Krş. Muvatta’, Tahâret 51)