Hz. Osman’ın etrâfını saran muhasaranın şiddetlendiğini haber alan Hz. Ali (r.a), hemen Hz. Hasan ile Hz. Hüseyin’i gönderip Müslümanların halifesini muhâfaza etmekle vazifelendirdi.[1] Hz. Osman (r.a), Hz. Hasan’a bir şey olmasından korkuyordu. Bu sebeple evine dönmesi için kuvvetli yeminler etti.[2] Ancak onlar vazifelerini yerine getirdiler, Hz. Osman’ın yanından çıkan en son kişi Hz. Hasan (r.a) oldu.[3] Hz. Ali (r.a), Hz. Osman’ın şehid edildiğini haber aldığında, Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin’i azarladı ve bu cinâyete çok üzüldü.
Bu hususta nakledilen diğer bir rivayete göre, Hz. Ali (r.a), Hz. Hasan’ı göndererek, Hz. Osman’a yardım teklifinde bulunmuş, Hz. Osman (r.a) ise ona, Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz’i rüyâsında gördüğünü ve kendisine:
“‒Eğer onlarla savaşırsan muzaffer olursun, yok savaşmazsan yanımızda iftar edersin!” buyurduklarını, kendisinin de Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz’in yanında iftar açmak istediğini bildirmiştir.[4]
İbnü’l-Esîr, verdiği bir bilgide, Hz. Osman’ın defnine katılan az sayıda kişi arasında Hz. Hasan’ın da olduğunu, Bakî Mezarlığı’nın dış tarafına defnedildiğini zikretmektedir.[5]
[1] İbn Sa’d, VI, 376, 377; İbn Kesîr, el-Bidâye, I, 1209; el-İmâmiyye ve’s-Siyâse, thk: Halil el-Mansur, Beyrut, 1997, I, 41; İbn Tiktaka, s. 98.
[2] İbn-i Şebbe, Târîhu’l-Medîne, IV, 1208.
[3] Halife b. Hayyat bin Ebî Hubeyre, Târîhu Halîfe bin Hayyat, thk: Mustafa Necib Fevvâz, Beyrut, 1995, s. 102; İbnü’l-Esîr, el-Kâmil, s. 396, 397.
[4] İbnü’l-İmâd, Ebu’l-Felah Abdülhay el-Hanbelî (v.1086/1678), Şezerâtü’z-Zeheb, Beyrut, thz. I, 40.
[5] İbnü’l-Esîr, el-Kâmil, s. 398, 399; Varol, Hz. Hasan, s. 86, 87.