Cübeyr ibn-i Mutʻim (r.a) şöyle buyurmuştur:
“Nebiyy-i Ekrem (s.a.v) Efendimiz’in akşam namazında Tûr sûresini okuduğunu işittim.” (Buhârî, Ezân, 99)
Şerh:
Sûrenin tamamını mı, yoksa bir kısmını mı okuduğu sarîh değildir. Zîrâ buradaki lâfız, her ikisine de muhtemeldir.
Cübeyr ibn-i Mutʻim (r.a) henüz müslüman olmadan Bedir esirlerini fidye mukâbili kurtarmak üzere Medine’ye gitmiş, ikindiden sonra oraya ulaşmıştı. Yorgun olduğu için Mescid-i Şerif’e uzanıp yatmıştı. Derken akşam namazı için kâmet getirildi. Rasûlullah (s.a.v) namazda Tûr sûresini okumaya başladılar. Sûreyi dinlerken Cübeyr (r.a) kalbinin çatlayacağını zannetti.[1] Hâdiseyi kendisi şöyle anlatır:
“Allah Rasûlü’nü akşam namazında Tûr Sûresi’ni okurken dinlemiştim:
اَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ اَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ. اَمْ خَلَقُوا السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضَ بَلْ لَا يُوقِنُونَ. اَمْ عِنْدَهُمْ خَزَاۤئِنُ رَبِّكَ اَمْ هُمُ الْمُصَيْطِرُونَ
“Acaba onlar herhangi bir yaratıcı olmadan mı yaratıldılar? Yoksa kendileri mi yaratıcıdırlar? Yoksa gökleri ve yeri onlar mı yarattı? Hayır! Onlar bir türlü sağlam bir şekilde îman etmiyorlar. Yahut Rabbinin hazineleri onların yanında mıdır? Ya da her şeye hâkim olan kendileri midir?”[2] âyetine geldiğinde kalbim heyecandan neredeyse kanatlanıp uçacaktı.”[3]
İslâm’ın muhabbeti ilk defa o gün kalbine girmiş oldu.