Ebû Hüreyre (r.a) şöyle demiştir:
“Her namazda (Kur’ân) okunur. Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz’in bize duyurduklarını biz de sizlere duyuruyoruz. Bizden gizlice okuduklarını biz de sizlerden gizli okuyoruz. Ümmü’l-Kur’ân’dan (yâni Fâtiha’dan) başka bir şey okumazsan bu sana yeter. Daha ziyâdesini kırâat edersen senin hakkında daha hayırlı olur.” (Buhârî, Ezân, 104)
Şerh:
Müslim’in rivayetinden anlaşıldığına göre sözün son kısmı, ismi söylenmeyen bir zâtın: “Yâ Ümmü’l-Kur’ân’dan başka bir şey okumazsam?” suâline cevap olarak söylenmiştir. Üç imâm hadîsin zahirine bakıp, Fâtiha’ya sûre ilâve etmenin müstehâb olduğunu söylemişlerdir. Hanefîlere göre ise bu vaciptir.
Rasûlullah (s.a.v) sabah namazını kıldırır, namazdan ayrılınca hava o kadar aydınlanırdı ki kişi yanında oturanı tanırdı. Sabah namazının iki rekâtında veya ikisinden birinde altmış ile yüz arası âyet okurlardı. (Buhârî, Ezân, 104)
Hazarda olsun seferde olsun sabah namazında kıraatte bulunmak farzdır. Ve bunun için muayyen bir miktar şart koşulmamıştır.