İbn-i Abbâs (r.a)’dan nakledildiğine göre Nebiyy-i Ekrem Efendimiz (s.a.v) şöyle buyurmuşlardır:
“Yedi kemik (yâni aʻzâ) üzerine secde etmekle emrolundum: Alın (mübârek alnını gösterirken mübârek eliyle) burnuna da işâret etti, eller, dizler ve ayakuçları. (Namaz kılarken) elbisemizle saçımızı (durumu bozulmasın veya tozlanmasın diye) toplamaktan da nehyolundum.” (Buhârî, Ezân, 134)
Şerh:
Alın ile burun tek uzuv olarak sayılmıştır.
Elbise ile saçların namaz için veya namaz içinde toplanması mekruhtur. Bu kerâhat, tenzîhî bir kerâhattir. Binâenaleyh bunun namazı bozmadığında ittifak vardır. Saçları ve elbise uçlarını bırakmalı, onlar da secdeden hisselerini almalıdır. Aynı zamanda büyüklenip kendini beğenenlerin tavırlarına girmemelidir.
Ufak tefek toz toprak, secdemize mâni olmamalıdır. Rasûlullah (s.a.v), yağmur neticesinde oluşan hafif çamur ve ıslaklık üzerine bile secde etmişlerdir. (Buhârî, Ezân, 135)