Namaz Vakti Gelince Abdest Suyu Aramak
Enes bin Mâlik (r.a) şöyle buyurur:
“Ben Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz’i şu hâlde gördüm: İkindi namazı yaklaşmıştı. İnsanlar abdest almak için su aradılar, fakat bulamadılar. Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz’e (bir kab içinde tek kişiye yetecek kadar) abdest suyu getirildi. Rasûlullah Efendimiz (s.a.v), su kabının içine mübarek elini koydu ve insanlara ondan abdest almalarını söyledi. Oradaki sahâbîlerin en sonuncusuna kadar hepsi abdest alıncaya kadar Efendimiz (s.a.v)’in parmaklarının altından su kaynadığını gördüm.” (Buhârî, Vudû’, 32)
Şerh:
Bu hâdise, Medîne’nin pazar yeri olan Zevrâ’da vâkiʻ olmuştur. Orada bulunan ashâb-ı kirâm 300 kişi kadardı. (Müslim, Fedâil, 6)
Sahâbîlerin âdeti bu idi; onlar su ararlar, araştırırlar ve su bulunabilecek yerlerde araştırma yaparlardı. Onlar teyemmümün cevazı hususunda, suyun mevcûd olmayışıyla yetinmezlerdi. Buradaki muʻcize izhârı da ancak suyun çoğalması içindir. Yani bu da suyu tahsîl etmek ve araştırmak için olmuştur. Şayet suyun mevcûd olmaması kâfî olsaydı, insanlar abdest alacak su aramaya ehemmiyet vermezler, Peygamber Efendimiz (s.a.v) de böyle bir mûcize göstermezdi.
Hz. Âişe (r.a) da şöyle buyurmuştur:
“(Bir sefer esnâsında) sabah vakti girince su arandı, fakat su bulunamadı. Bunun üzerine Teyemmüm âyeti (el-Mâide, 6) nâzil oldu.” (Buhârî, Tefsîr, 5/3)
Bu mûcize bize ilmî usullerle sağlam bir şekilde nakledilen bir hakikattir. Bizzat görmediğimiz hususlarda, güvenilir insanların verdiği haberlere inanmak zorundayız.
Herhangi bir âlim, bilgilerini yoklasa, ilmî hakîkatlerden diye bildiği şeylerin binde birini bizzat tecrübeye fırsat bulamamış, tecrübesinin ulaşamadığı hakikatleri hep âhâd haberlerle (tevâtür derecesine ulaşmamış rivâyetlerle) kendisine mâletmiş olduğunu görür. Acabâ güvenilir râvîlerin bizzat görüp işittikleri kevnî mûcizeler hakkındaki rivâyet ve şehâdetleri bundan farklı bir şey midir? (Ahmed Naîm Efendi, Tecrîd-i Sarîh Tercemesi, I, 153)