Ebû Bekir (r.a) ölüm döşeğindeyken kızı Hz. Âişe vâlidemiz babasını medhetmek için Ebû Tâlib’in şu beytini misal getirdi:
وَأَبْيَضَ يُسْتَسْقَى الْغَمَامُ بِوَجْهِهِ رَبِيعُ الْيَتَامَى عِصْمَةٌ لِلْأَرَامِلِ
“O öyle bir efendidir ki bembeyazdır, yüzü suyu hürmetine Allah’tan yağmur istenir ve bulutlardan yağmur boşanır. Yetimlerin doyurucusu, dulların koruyurucusudur.”
Her şeyin en güzelini Allah Rasûlü’ne lâyık gören Ebû Bekir (r.a) şöyle dedi:
“–O dediğin vallahi Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz’dir. (Ahmed, I, 7)