Birgün Hz. Ebû Bekir’e, içmesi için bal şerbeti ikram edilmişti. Şerbeti ağzına yaklaştırdığında ağlamaya başladı. Yanındakiler de, gözyaşlarını tutamadılar. Hz. Ebû Bekir’e ağlamasının sebebi sorulunca şu cevabı verdi:
“–Rasûlullah (s.a.v) ile birlikte bulunuyordum. O sırada:
«Uzaklaş benden, uzaklaş benden!» diyerek, bir şeyi yanından kovmaya çalıştığını gördüm. Ancak, ben bir şey göremiyordum. Ne olduğunu öğrenmek isteyince, Allah Rasûlü (s.a.v) şunları söyledi:
«Dünyâ bütün varlığıyla bana gösterildi. Ona, benden uzaklaş dedim. O da uzaklaştı, ancak şöyle seslendi: Allah’a yemin olsun ki benden kaçıp kurtulsan da, senden sonra gelenler benden kaçamayacaklar!»”
Hz. Ebû Bekir, sözlerine devamla:
“–İşte ben de, dünyâ muhabbetine kapılmaktan korktum ve bu sebeple ağladım.” (Ebû Nuaym, Hilye, I, 30-31)