Hz. Enes (r.a) anlatıyor:
“Rasûlullah (s.a.v)’ın hastalığı şiddetlendiği zaman, cemaate namazı Hz. Ebû Bekir (r.a) kıldırıyordu. Pazartesi günü, cemaat saf saf dizilip namaza durduğu esnâda Fahr-i Kâinât Efendimiz hücresinin perdesini açtı, ayakta bize bakıyordu. Yüzü sanki bir Mushaf yaprağı gibi (uçuk) idi. Sonra tebessüm etti. Rasûlullah (s.a.v)’i bu hâlde görmenin sevinciyle neredeyse namazı bozacaktık.
Hz. Ebû Bekir (r.a) derhal arka safta namaz kılmak üzere geri çekildi. Hz. Peygamber’in namaza geldiğini zannetmişti. Ancak Efendimiz bize işaret ederek namazı tamamlamamızı söyledi ve perdeyi indirdi. Bu, Allah Rasûlü’nü son görüşümüz oldu. Âlemlerin Sultanı Efendimiz (s.a.v) o gün vefât etti.” (Buhârî, Ezan 46, 94, Amel fi’s-Salât 6, Megâzî 83; Müslim, Salat 98; Nesâî, Cenaiz 7)