Ebû Bekir (r.a), müslüman olup da işkencelere mâruz kalan köleleri büyük meblağlar ödeyerek satın alır ve hürriyetlerine kavuştururdu. Servetini bu şekilde harcamasından memnun kalmayan babası Ebu Kuhâfe ona:
“–Oğlum, sen hep zayıf ve güçsüz köleleri satın alıp âzâd ediyorsun. Madem köle âzâd edeceksin şöyle güçlü kuvvetli köleler satın al da önünde durup başına gelebilecek tehlike ve kötülüklere karşı seni korusunlar.” dedi.
Ebû Bekir (r.a):
“–Babacığım, benim böyle davranmakta yegâne maksadım Allah’ın rızâsıdır. Ben onları âzâd etmekle ancak Allah katındaki mükâfâtı istiyorum” dedi.
Hz. Ebû Bekir’in bu ve benzeri cömertliklerini medhetmek üzere şu âyet-i kerîmeler nâzil oldu:
“Malını Allah yolunda harcayıp O’na saygı duyarak haramdan sakınan, o en güzel kelimeyi (kelime-i tevhidi) tasdik eden kimseyi Biz de en kolay yola muvaffak kılarız.” (el-Leyl, 5-7) (İbn-i Hişâm, I, 341; Taberî, XXX, 279, (el-Leyl, 5-7 tefsirinde); Suyûtî, Lübâbu’n-Nukûl, II, 198)