İbn-i Mes’ûd (r.a) anlatıyor:
“Allah Rasûlü (s.a.v), Hz. Ebû Bekir ve Hz. Ömer ile birlikte oturuyorlar, ben de yakınlarında namaz kılıyordum. Namazı bitirip oturunca, Allah’a hamd ü senâda bulundum, sonra da Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz’e salât u selâm getirdim. Daha sonra kendim için duâ ettim.
Hz. Peygaınber (s.a.v) bu tarzımı beğenmiş olacak ki:
«–İste, istediğin verilecek. İste, istediğin verilecek» buyurdu.” (Tirmizî, Cum’a 63/593)
Rasûlullah r Efendimiz, Hz. Ebû Bekir, Hz. Ömer ile birlikte Abdullah bin Mes’ûd t’ın yanına uğramışlardı. O namaz kılıyordu. Namazı bitirip dua etmeye başladı. Rasûlullah r üç defa:
“–İste! Ne istersen sana verilecek!” buyurdu. Abdullah’ın duasında şu cümleler de vardı:
اللّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ إِيمَانًا لَا يَرْتَدُّ وَنَعِيمًا لَا يَنْفَدُ وَمُرَافَقَةَ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ r فِي أَعْلَى جَنَّةِ الْخُلْدِ
“Allah’ım, senden zayıflayıp yok olmayan bir iman, tükenmeyen bir nimet ve Huld cennetinin en yüksek mertebesinde Nebiyy-i Ekrem’in Hz. Muhammed Mustafâ r Efendimiz ile birlikte olmayı istiyorum!”
Hz. Ömer hemen Abdullah’ın yanına varıp onu müjdelemek istedi ancak Hz. Ebû Bekir’in daha önce davrandığını gördü. Ona:
“–Bu davranışın kesin olarak ispat ediyor ki sen hep hayırda en önde koşan bir insansın!” dedi. (Ahmed, I, 445)