“Bilkıl eyyedekellah cumhur-u ulema bunun üzredirki Kur’ân’a şurü olunmadan istiaze itmek müstehabdır. Ve bazı ulema âna zahib oldukim ânı okuması vacibdir. Tefsîr-i Kurtubi’de getürdüğü bir kavlde Kur’ân’dan evvel istiaze getürmek Seyyidü’l-kevneyn üzre yalnız farz idi ve sair ümmet okumasında sünnet tariki ile âna iktida itdiler…
Yani Tanrı’ya sığınırım rahmetden dûr olan düyük şerrinden. Mezkûr olacak bir miktar söz kelam-ı Mecid’in mebde’idir. Ve bu sûrenin aded-i âyâtı yedidir. Mekke-i Mükerreme’de nazil oldu. İbadete müstahık olan Tanrı’nın adıyla başlarım. Halk üzre vücûd ve hayatla in’am iden, onları bekayla esirgeyüb âfâtdan hıfz iden.”[1]