Abdullah bin Ömer (r.a) şöyle buyurur:
“Rasûlullâh Efendimiz (s.a.v) bir gün Ensâr’dan bir kişinin yanından geçiyordu. Ensârî, kardeşini hayâdan menediyordu. Rasûlullâh Efendimiz (s.a.v):
«‒Ona dokunma! Hayâ îmândandır!» buyurdular.” (Buhârî, Îmân, 16)
Şerh:
Anlaşılan bu zât, hakkını almaktan bile âciz olacak derecede utangaç biriymiş. Kardeşi de ona, bu kadar hayânın fazla olduğunu anlatmaya çalışıyormuş. Efendimiz (s.a.v) de hayâyı muhâfaza etmek gerektiğini, çünkü onun îmândan bir şûbe olduğunu ifade buyurmuşlar.
Îmân, günah işlemeye mânî olduğu gibi hayâ da mânidir. Bu sebeple hayâ, îmândan sayılmıştır.
Hayâ sâhibi olmak, kişiyi, Allah katında ve kulları yanında çirkin görülen şeylerden alıkoyar.