Allah teâlâ peygamberleri gerek fert olarak gerekse âileleriyle insanlara örnek olarak göndermiştir. İnsanların kendilerini kolayca takip edebilmesi için onlar da hayatlarını beşerî tabiat içinde yaşamış ve tabiî halleriyle insanlara yol göstermişlerdir. Ferdî ve âilevî hayatlarında bir takım beşerî problemlerle karşılaşmış ve ilâhî hidâyet istikâmetinde bu sıkıntıları aşmışlardır.
Hz. Âdem ilk insan olması hasebiyle insan tabiatının bütün yönlerinde en açık örnek olmuştur. Âilece acı-tatlı günler geçirmişler, evlat acısı yaşamış, âsî evlat sıkıntısı çekmişler ama hayatlarını istikâmet üzere yaşamaktan asla taviz vermemişlerdir.
İbrâhim (a.s) babasıyla problemler yaşamış, hanımının kısırlığı ve kıskançlığıyla imtihan edilmiş, canı ve evlâdıyla imtihan edilmiştir.
Hz. Meryem ve Hz. Îsâ yahûdî milletinin iftiralarıyla uğraşmış, düşmanları canlarına kastetmişlerdir.
Rasûlullah (s.a.v) açlık ve korkularla imtihan edilmiş, evlat acıları yaşamış, en çok sevdiği zevcesi Hz. Hatîce’yi kaybetmiş, evinde nice yetimlere bakmış, her şeye rağmen hayatını amel-i sâlihlerle doldurmuştur.
Ashâb-ı kirâmın her biri geriye acı-tatlı nice hâtıralar bırakmışlar, ferdî, âilevî ve ictimâî hayatlarıyla örnek olmuşlardır. Allah yolunda cihâd etmişler, hayırlara koşmuşlar ve türlü fedâkarlıklar yapmışlardır. İlim için yolculuklar yapmışlar, açlık ve yokluk çekmişler, bolluk ve zenginlik görmüşlerdir. Pek çok şehitler vermişler, hanımlarını dul, evlatlarını yetim bırakmışlardır. Kimi âlim, kimi mücâhid nice evlatlar yetiştirmişler, hayatı sabır ve şükür ikilisi arasında yaşayarak son nefesi îmân selâmetiyle verebilmenin derdinde olmuşlardır.
Allah teâlâ bizleri de kâmil mü’minler eylesin. Bizlere güzel bir âile kurmayı ve huzurlu bir toplumun temellerini atabilmeyi nasîb ve müyesser eylesin.
Âmîn!