3. آب

ضروری ترین وسیله برای تمیزتر و زیباتر کردن محیط اطرافمان “آب” است. و مهمتر از این  لازمه دوام حیات آب است. زیرا آب خود زندگانی است و اساس و پایه تمام جانداران آب است. در قرآن کریم فرموده اند:

« خداوند هر جانداری را از آب آفریده». (نور، 45؛ انبیا، 30).

جناب حق، برای استفاده مخلوقات از آب به آن خصوصیات مختلفی داده است. بعضی از آنها بدین صورت می باشند:

1)      نزدیک ترین ترکیب آب هیدروژن سولفور می باشد (H₂S)، با اینکه دو برابر آب سنگین است ولی در حالت گرمای اتاق مثل گاز عمل می کند. علاوه بر این گازی بد بو و مسموم کننده است. می شود گفت که خداوند تعالی آب را مخصوص خوردن انسان آفریده است.

2)      سفت ترین شکل آب، در مقایسه با ترکیبات شیمیایی جامد مشابه، حالت “یخی” آن  نیست. بلکه سفت ترین شکل آب،  حالت مایع آن در 4 درجه بالای صفر است. بدین دلیل است که در دریاها ، دریاچه ها و رودها روند یخ بستن  آب بجای اینکه از عمق شروع  و به سمت سطح آب انجام گیرد ، از سطح شروع شده و به سمت عمق صورت می گیرد. و بدین شکل لایه یخی که در سطح آب شکل گرفته موجودات زنده آبزی را از یخ زدن محافظت می کند.

3)      درجه آب در یخ زدگی و جوش در مناسب ترین دما برای جانداران می باشد.

4)       حلالیت آسان بسیاری از مواد معدنی و آلی  در آب به دلیل پلاریزسیون آن است.[1]

در قرآن کریم بارها و بارها به آب اشاره شده است. نحوه بوجود آمدن باران، نحوه تبدیل ابرها به باران، از بارش باران به مقدار کافی که با حساسیت خاصی بر روی زمین فرود می آید و باعث جان گرفتن دوباره خاک می گردد و از چرخش آب و تمیز شدن آبهای کثیف نیز در قرآن سخن می رود.[2]

قرآن توجه انسانها را به بزرگی این نعمات الهی جلب می کند، و به باران “رحمت” می گوید.[3]

کسانی که ارزش آب را به بهترین شکل درک می کنند، هنگامی که کسی برایشان آب می آورد  آن شخص را اینطو دعا می کنند “مثل آب عزیز باشی!”. به این دلیل است که به خدمت رسانی با آب اهمیت می دهند. مخصوصأ کسانی که نزد کعبه به حجاج آب و شربت می دهند این کار را افتخاری بزرگ و وظیفه مهم برای خود می دانند. عموی رسول الله (ص) حضرت عباس (ر ض عنه) در طائف باغ انگور داشتند. قبل و بعد از اسلام از باغ خود کشمش (انگور خشک) جمع کرده و برای پذیرایی از حجاج به داخل آب زمزم می ریختند. بعد از او پسران و نوه هایش نیز همین کار را می کردند.[4]

یک بار رسول الله (ص) در حرم شریفه به سبیل، محل پذیرایی آب و شربت رفته و چیزی برای نوشیدن خواست. حضرت عباس ( ر ض عنه)، به پسرش فضل گفت:

« برو پیش مادرت و از نوشیدنی کنار او (مخصوص) برای رسول الله بیاور!» حضرت رسول الله (ص)  گفت:

«-( نه) به من هم از آن نوشیدنی ای بده که به همه می دهی!» حضرت عباس گفت:

«- یا رسول الله به آبی که اینجا است، هر از چند گاهی دست انسانها می خورد» در این موقع رسول اکرم (ص) فرمودند:

« من هم از این آب می خواهم!» و از همان آبی که پیش حضرت عباس بود خورد.

بعد از آن حضرت رسول (ص) به طرف چاه زمزم آمد. جایی که حضرت عباس و خانواده اش از آنجا آب می کشیدند و با آن از حجّاج پذیرایی می کردند. رسول الله (ص) فرمودند:

«- ای پسران عبدالمطلب، بکشید! (آب) که در حال انجام عمل نیکی هستید !» بعد رسول الله (ص) فرمودند:

« -من هم دوست داشتم از شترم پیاده شوم ومثل شما سر آن طناب را بگیرم و از چاه آب بکشم ولی مردم به تبعیت از من برای انجام این کار هجوم می آورند و ازدحام می شود». در این حین با دست مبارکش به کتفهایش اشاره می کرد. (بخاری، حج، 75).

پیامبر اکرم (ص)، فضیلت آب دادن به انسانها را این چنین می شمارند:

در روز قیامت شخصی از جهنمیان با یکی از بهشتیان برخورد می کند و می گوید:

«- ای فلانی! به یاد داری تو روزی از من آب خواسته بودی و من هم به تو یک ظرف آب دادم؟» (و بدین شکل از او شفاعت می طلبد). و آن مومن هم او را شفاعت می کند. شخص دیگری هم، نزد یکی از بهشتیان می آید و به او می گوید:

«- به یاد داری، روزی من به تو برای وضو گرفتنت آب داده بودم؟» (و بدین شکل از او شفاعت می طلبد و او هم آن شخص را به خاطر می آورد) و او را شفاعت می کند. باز هم شخصی از جهنمیان با یکی از بهشتیان برخورد می کند و می گوید: 

«- ای فلانی به خاطر داری روزی را که مرا در پی کاری فرستادی ؟ و من هم آن روز به خاطر تو در پی آن کار رفتم.» و آن شخص بهشتی هم او را شفاعت می کند.» (ابن ماجه، ادب، 8). 

رسول گرامی (ص)  دقت زیادی به تمیزی و گوارایی آبی که میخورد داشت، و چاههایی که آبشان تمیز بود را ترجیح می داد[5] و کثیف کردن آبها را ممنوع کرده بود.[6]

بدین شکل است که در اسلام یکی از شرطهای وضو گرفتن تمیزی آب آن می باشد؛ رسول اکرم (ص) آبهایی که مزه، رنگ و بوی آن با آب معمولی فرق داشت را استفاده نمی کرد.

به علت اهمّیّت زیاد آب، پاک نگه داشتن آن و رفتار مناسب در مقابل آن وظیفه هر شخصی است. دانشمند ژاپنی دکتر ماسارو ایموتو بر روی کریستالهای یخ بسته آب تحقیقاتی انجام داده ، این آبهای یخ بسته به صورت صاف، زیبا وشش گوشه بوجود می آیند و آنچه که دقت او را جلب کرده بود شکلهای زیبا و منظّم شگفت انگیز این آبهای طیبعی بود که از دسترس انسانها بدور بود.

ایموتو معتقد است که مولکول‌های آب در مقابل کلمات و افکار انسان‌ها سریعأ عکس‌العمل نشان می‌دهند. او آزمایش‌های خود را اینگونه انجام می‌دهد : مقداری آب را در ظرفی ریخته سپس افکار مثبت یا کلمات زیبا را بر آن آب می‌خواند یا القا می‌کند و بلافاصله آب را منجمد کرده و از مولکول های یخ عکس می‌گیرد . همین کار را با همان آب و این بار با کلمات منفی یا افکار زشت تکرار می‌کند . او معتقد است تصویر اول شکل هندسی شش‌ وجهی زیبایی دارد و تصویر دوم فاقد شکل منظم هندسی است و اصلاً زیبا نیست . او موسیقی‌های مختلفی را نیز امتحان کرده است .[7]

تحقیقاتی شبیه این نیز بر روی برنج آب پز و گلها صورت گرفته، با چیزی که خوب برخورد شده زیبایی و لطافت خود را حفظ نموده و زمانی که عکس این برخورد شده پوسیده و پژمرده شده بود.

« افکار خوب و زیبا، و رفتار مناسب با آب چه تأثیری بر وجود (بدن) انسان دارد؟» دکتر ایموتو : به این سوال این گونه جواب می دهد:

«- این نتیجه 7/5 سال تحقیق من است، در این زمان به اشخاصی که سرطان و بیماریهای شبیه آن داشتند، از این آبهایی که با آن به مهربانی سخن گفته بودیم دادیم و تأثیر مثبتی در درمان آنها ایجاد کرد.»[8]

از این منظر تمام انسانها، حیوانات، گیاهان، محیط اطراف، طبیعت و درکل تمام دنیا را باید دوست بداریم و با هر چیزی به خوبی برخورد کنیم. در اینجا مسئله دیگری که قابل ذکر است، اسراف نکردن آب و تمیز نگه داشتن طبیعت و محیط زیست اطرافمان می باشد. خداوند تبارک و تعالی می فرمایند:

« بخورید و بیاشامید، فقط اسراف نکنید!» (اعراف، 31)

« اسراف کنندگان از دوستان شیطان هستند.» (اسرا، 27)

«…اسراف نکنید؛ چون که خداوند اسراف کاران را دوست ندارد.» (انعام، 141)

رسول الله (ص) نیز می فرمایند: « بدون این که اسراف بکنید و مغرور بشوید، بخورید، بیاشامید، بپوشید و صدقه بدهید.” (بخاری، لباس، 1؛ ابن ماجه، لباس، 23).

به هیچ عنوان نباید آب را اسراف کرد، رسول الله (ص) روزی نزد یکی از اصحابشان بنام حضرت سعد رفته بودند. سعد هنگام وضو گرفتن برای نماز، آب را بیش از حد مصرف می کرد. حضرت پیامبر فرمودند:

«-چرا این همه اسراف می کنی؟» سعد ( ر ض عنه) گفت:

« مگر می شود در وضو گرفتن هم آب را اسراف کرد؟» پیامبر (ص) فرمود:

«- بله، اگر کنار نهر آبی هم باشی باید رعایت کنی!”. (ابن ماجه، طهارت، 48). خداوند تبارک و تعالی که در موقع وضو گرفتن هم حتّی اسراف کردن آب را نمی پسندد، معلوم است که در دیگر موارد هم به اسراف کردن اجازه نمی دهد.