1. اعتقاد به خدا

هر انسانی که به سن بلوغ رسیده و صاحب عقل شده اولین وظیفه اش شناختن خالق خود خداوند متعال است. باور داشتن و به او بندگی کردن است. خداوند متعال در قران کریم چنین می فرمایند:

«همان پروردگار آسمانها و زمين، و آنچه ميان آن دو قرار دارد! او را پرستش كن; و در راه عبادتش شكيبا باش! آيا مثل و مانندى براى او مى‏يابى؟! » (مریم،65)

انسان هایی که از اسلام خبر ندارند و در محرومیت زندگی می کنند، مسئولیتی  در مورد عبادت هایی مانند نماز، روزه، زکات و دیگر احکام شرعی ندارند؛ اما تنها تکلیف آنها ایمان آوردن به خدا است. چون که اعتقاد به خداوند متعال در فطرت انسان ها وجود دارد. هر انسان با نگاه کردن به هستی مکمل و زیبا در کائنات، عقل او به وجود آفریننده ای بزرگ رجوع می کند. و هر عقل سلیمی به این مسئله شهادت می دهد.

مسلمانان اینگونه به خداوند تبارک و تعالی ایمان می آورند:

خداوند متعال وجود دارد، یگانه ازلی و ابدی است، نه به هیچ آفریده ای شباهت دارد و نه آفریده ای به او شباهت دارد. هستی­اش وابسته به هستی موجود دیگری نیست، او به ذات خود موجود است. نه کسی او را زائیده و نه او کسی را زائیده، پدر و برادر ندارد، در مکان و زمان نمی گنجد، او پاک ومتعال موجود است. بدون احتیاج به واسطه ای همه چیز را می داند و می شنود و می بیند. صاحب علم مطلق و بی نهایت است.

ü      آنچه در زمين فرومى‏رود و آنچه را از آن برمى‏آيد مى‏داند، و (همچنين) آنچه از آسمان نازل مى‏شود و آنچه بر آن بالا مى‏رود. خداوند از غيب آگاه است، حتّی ذره‏اى در آسمانها و زمين از علم او دور نخواهد ماند. چه كوچكتر از ذرّه و چه بزرگتر از آن باشد، هیچ چیزی از دایره علم او خارج نیست. (سبا،2-3)

ü       او می داند که یک موجود مادّه از چه آبستن شده، چه چیزی در شکم آن است و می داند که یک رحم چه چیزی را می افزاید و چه چیزی را می کاهد. و هر چيز نزد او مقدار معينى دارد. او از غيب و شهود آگاه است. چه آشکارا سخن بگوید و چه پنهان، چه در شب مخفی گردد و چه در روز آشکارا قدم زند، همه و همه در مقابل علم او یکسان است. او پنهان و پنهانِ پنهان را هم می داند. (رعد،8-10؛ طه، 7؛ القصص،69؛ السجده، 6؛ هود، 5)

ü       دوباره خداوند متعال، به قدرت مطلق وبی نهایت صاحب است. در غیر این صورت قادر به خلق موجوداتی که شاهد آن هستیم نبود و نمی توانست به آنها ادامه حیات دهد. خداوند متعال این چنین ذات بزرگوارش را معرفی می کند:

ü       هستى بخش آسمانها و زمين اوست! و هنگامى كه فرمان وجود چيزى را صادر كند، تنها مى‏گويد: «موجود باش!» و آن، فورى موجود مى‏شود. (بقره،117)

ü       همه انسان ها را آفریدن و یا بعد از مرگ همه را دوباره زنده کردن، برای خداوند بزرگوار مثل آفریدن یک نفر آسان است. (لقمان،28)

ü       و نهان آسمانها و زمين از آن خداست و كار قيامت جز مانند يك چشم بر هم زدن يا نزديكتر [از آن] نيست زيرا خدا بر هر چيزى تواناست. (نحل، 77)

حق تعالی صاحب حیات مطلق و اراده مطلق است. هر چیزی که می خواهد انجام می دهد. به صفت کلام مجهز است و بدون احتیاج به صدا و حرف سخن می گوید. به واسطه پیامبران برای انسان ها کتاب های آسمانی را فرستاده است.

خداوند متعال کائنات را بدون شریک و بی نظیر آفریده است؛  اوآفریننده است، به مخلوقات خود زندگی می بخشد، جان آنها را می گیرد، و دوباره آنها را زنده می کند. اوست که برای بندگان صالحش نعمت و برای انسان های پست عذاب را در نظر می گیرد. خداوند عظیم به تمام صفات کمال صاحب است و از تمام صفات ناقص به دور و پاک و منزه است.[1]