خداوند متعال برای انسان ها توانایی های ارزشمند و نعمت های بیشماری ارزانی داشته است. نمی توان به بی هدف بودن این ها فکر کرد. در عین حال حق تعالی چیزهایی از بندگان خود می خواهد، برای کسانی که اطاعت امر کرده اند، وعده پاداش داده و برای کسانی که سرکشی کنند عذاب در راه است. آخرت جایی است که تمام وعده های خداوند محقق می شود، نتایج کارهایی که در این دنیا انجام شده مشخص می گردد، و روزی است بزرگ که کوچکترین خوبی و کوچکترین بدی محاسبه خواهد شد.
در این دنیا بعضی انسان ها زیر پای ظالمان له شده و استثمار می شوند، در معرض شکنجهای بسیار قرار می گیرند در زندگیشان به غیر از سختی و تنگدستی چیز دیگری نمی بینند. در مقابل این در این دنیا کسانی هستند که در خوشبختی و رفاه و در ناز و نعمت زندگی می کنند و به ضعیفان ظلم می کنند. حکایت زندگی این دو گروه؛ آیا قبل از اینکه مرگ صحنه زندگی را ببندد یک دوره ای تمام کننده که بتواند عدالت را بر ظلم حاکم کند و زورگویی را از بین ببرد و حق را به صاحبش برساند وجود خواهد داشت؟ آیا تا کنون دیده شده که، یک گروه تئاتر که در مقابل بینندگان نقش بازی می کنند، بعد از اینکه صحنه اول را نشان دادند پرده را بندند و قبل از پایان بازی، صحنه ها را نصفه کاره و محتاج به توضیح رها کنند؟! اگر این گونه باشد پس تکلیف تماشاگرانی که در فکر فرو رفته و عصبی گشته و همچنین خواهان دانستن موضوع اصلی و مقصد نمایش و نویسنده آن هستند، چه می شود؟! یک کودک عاقل هم به پایان رسیدن نمایش به این شکل را مناسب نمی داند. اگر این گونه باشد چگونه ممکن است خداوند که همه چیز را به شکل کامل آفریده و از هر چیزی با خبر است قصه این کائنات به این بزرگی نتواند مانند بازی یک بچه به پایان برساند.؟![1]
در این دنیایی که زندگی می کنیم و خداوند تبارک و تعالی آن را به شکل زیبا آفریده است، و وعده یک دنیای متفاوت یعنی آخرت را داده است، هیچ کسی حق تردید در این مورد را ندارد. چون که خداوند متعال قادر بودن به این کار را هر زمان به ما اثبات کرده است. ابو رضین (رض عنه) این گونه توضیح می دهد: یک روز از پیامبر اکرم(ص) پرسیدم:
«- ای رسول الله! خداوند چگونه مخلوقات را زنده می کند؟ مثال این در دنیا چیست؟» پیامبر اکرم (ص) فرمود:
«- آیا در فصل خشک سالی از دشتی که قوم تو در آن زندگی می کنند عبور کرده ای؟ و سپس در فصل بهار زمانی که آنجا سرسبز است سر زده ای؟»
وقتی که من« البته» گفتم ایشان فرمودند: «- این دلیلی برای دوباره زنده کردن خداوند متعال است. خداوند مرده ها را نیز این گونه زنده می کند.» (احمد،4، 11)
لذا یک روز قیامت می شود و زندگی این دنیا به پایان می رسد و زندگی آخرت شروع می شود. انسانها پس از مرده شدن دوباره زنده می شوند، و حساب اعمالشان در این دنیا را خواهند داد. کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام می دهند به بهشت می روند، و انکار کنندگان راهی جهنّم می شوند. ایمان آورندگانی که مرتکب گناه می شوند یا به مقدار گناهان خود در جهنّم جزای عمل خود را می بینند و بعد به بهشت می روند یا مورد لطف و بخشش خداوند قرار می گیرند و مستقیما وارد بهشت می شوند.
. پروفسور دکتر. م.س. رمضان البوتی، کبر الیقینیّات القونیّه، ص. 180.[1]