ج) چراغ راهنمایی برای کشفیات علمی

در قرآن کریم برای کشفیات و ترقی های علمی، آیات کریمه بسیاری یافت می شود. این ها نیز به شکل معجزه وار از آینده خبر می دهند. غایت و هدف اساسی قرآن کریم، این است که توحید را در قلب ها جاری ساخته و رهبر و راهنمایی برای انسان ها باشد. بنابراین همه موضوعاتی که بدان اشاره می کند این اصل و غایت را مبنا قرار داده و ارائه می نماید. علاوه بر این، در موضوعات مربوط به حیطه علوم طبیعی با ارائه اطلاعات مطابق با حقیقت، به عنوان عبرتی برای انسان ها محسوب می شود. از این موارد مثال هایی زیادی می توان ارائه کرد:

قرآن کریم در خصوص تولید مثل انسان و شکل گیری جنین، اطّلاعاتی می دهد که علم جدید این اطلاعات را اخیراً کشف کرده است. این ها بخصوص در آیه 5 سوره حج و آیه های 11-13 سوره مومنون به شکل تفصیلی ارائه شده است. پروفسور دکتر کیث ل. مور، در اثری که در ارتباط با جنین شناسی نگاشته است پس از شرح و بیان قسمت های رحم انسان، این اطلاعات را با آیات کریمه مقایسه کرده است. وی به مطابقت علم با قرآن کریم اعتراف کرده است و حتی مثال ها و تعریف هایی که قرآن کریم ارائه داده را پیشرو علم پزشکی دانسته است.  کیث، در نتیجه تحقیقات خود، در خصوص  قرآن کریم و رسول خدا حضرت محمد (ص) بسیار شگفت زده می شود و این معجزه که قرآن 1400 سال قبل بیان کرده است را با یقین تصدیق می کند. وی اطلاعاتی که از قرآن یاد گرفت را به چاپ دوم کتاب Before We Are Born ( قبل از اینکه ما متولد شویم ) اضافه کرده است. او به سوال:

« یافت شدن این اطلاعات در قرآن کریم را چگونه تشریح می کنی؟» وی چنین جواب داد:

«- قرآن،  چیزی به غیر از وحی مُنزَل از طرف خداوند نیست» (گاری میلر، قرآن شگفت انگیز، ص. 34-39)

در سال های اخیر گسترش جهان، دور شدن کهکشان ها با سرعت عظیمی از یکدیگر کشف شد. سراسر کائنات در تصرف یک  نیروی بی نهایت است و این هم بر قانونی استوار است. بر اساس این قانون کهکشان های عظیم، با فاصله متناسب از یکدیگر در حال دور شدن هستند. به عنوان مثال، کهکشانی که با ما ده میلیون سال نوری فاصله دارد، در هر ثانیه 250 کیلومتر از ما دور می شود، و کهکشانی که 10 میلیارد سال نوری از ما فاصله دارد ، در هر ثانیه 000/250 کیلو متر از ما دورتر می گردد[1]. به این شرایط در قرآن کریم اینگونه اشاره می شود:

« آسمان در دست خودمان است و ( با قدرت و با استحکام)، بـناكردیم و همواره آن را وسعت مى بخشیم» (ذاریات، 47).

در آسمان ستاره هایی که عمرشان به اتمام می رسد، منفجر شده به شکلهای شهاب سنگها در می آیند، پروردگار بزرگ ما به وسیله این تکه سنگ های آسمانی دنیا را محافظت می کند. سیاره های مشتری و زحل با جثه­ بزرگ خود، ورود اجسام مخاطره انگیز به کره زمین را مانع می شوند و به عنوان سپر عمل می کنند. آن سنگ های آسمانی که از این دو سیاره عبور کرده و به دنیای ما نزدیک می شوند، پیوسته می توانند وجود داشته باشد. اما این بار در مقابل آنها محافظ دیگری به نام ماه ظاهر می شود. به دلیل عدم وجود هوا در ماه هر سنگ آسمانی که به ماه برسد با سطح آن برخورد می کند. این چاله های حاصله از برخورد سنگ های آسمانی با سطح ماه را  با دوربین کوچک نیز می توانیم ببینیم. سنگ های آسمانی مخاطره انگیز که از ماه عبور می کنند، اگر خیلی بزرگ نباشد به محض ورود به اتمسفر شروع به سوختن می کنند. جهش یک ستاره نیز در نتیجه سقوط همین سنگ های آسمانی است که در درون لایه مزوسفر قبل از اینکه به هم برسند به ذرات ریز تبدیل شده و پخش می شوند. سپس این ذرات ریز، هر کدام به کوچکی دانه های باران به شکل هسته در می آیند[2]. اتمسفر، دنیا را از پرتوهای مضر که از فضا به زمین می رسند حفظ می کند. در قرآن کریم به این حقایق اینگونه اشاره شده است.

« ما، آسمان را مانند سقفی محفوظ بنا کردیم. آنان، از نشانه های ( نشانه هایی که هستی خداوند را نشان می دهد) آن روی گرداندند.» (انبیاء،  32).

همانطوری که مشاهده می شود، قرآن کریم از یک طرف عمل و رفتار انسان ها را تنظیم می کند و از طرف دیگر با اشاره به اسرار کائنات، خواسته تا قرآن کریم را مانند یک کتاب خوانده و اسرار موجود در آن را بررسی کنند.

در قرآن کریم، 14 قرن پیش بدین شکل فرموده شده است:

« و ما بادها را آبستن گر گياهان فرستاديم ، پس از آسمان آبى فرو فرستاديم پس شما را به آن آب سيراب كرديم.» (حجر، 22)

قرن های زیادی پس از نزول این آیه، نقش باد ها در تلقیح گیاهان و ابرها کشف شد.

آیه های 19 و 20 سوره الرحمن چنین فرمود:

« دو دريا ( يكي شيرين در مخازن زير زميني و يكي شور در اقيانوس‏ها ) را بهم متصل كرد  و (ولی)  بين آن دو فاصله‏اي قرار داد تا به يكديگر تجاوز نكنند ( از آفرینش خود محافظ می کنند)». همچنین خداوند متعال فرمایش های مشابهی در آیات کریمه 53 از سوره فرقان و 61 از سوره نمل فرموده است.

حقایقی که در این آیات روشن شده، یکی از معجزات قرآن کریم در عصر حاضر است. در کشفیات اخیر اثبات شده است که در محل تلاقی دریای مدیترانه با اقیانوس اطلس در تنگه جبل الطارق، سدّی نامعلوم و پرده ای پنهان مانند است که مانع از تلفیق آبهای دریای سفید و اقیانوس اطلس می شود. بدین شکل آبهای دو دریا با یکدیگر مخلوط نشده و آبهای هر دو دریا ویژگی های خاص خود را حفظ می کنند.  بعد ها، کاپیتان کوستیو، وجود چنین پرده آبی  را در نقطه اتصال تمام دریاهایی که از ساختارهای مختلف تشکیل شده اند، به اثبات رسانده است.

آقای ای. براون، با این آیات و آیات مشابه در مورد دریاها برخورد می کند. این مرد انگلیسی وقتی آیه هایی در مورد صید گوشت تازه، مروارید و مرجان از آبهای شیرین و شور؛ عدم تلفیق دو دریا با یکدیگر؛  نحوه حرکت کشتی های بادبانی به وسیله باد در دریا و… را می بیند به فکر فرو می رود. او وقتی به یکی از شهرهای ساحلی هند می رسد از مسلمانی پرسید:

« پیامبر شما محمد، آیا در دریاها سفر کرده است؟» مسلمان جواب داد:

« نه، بر اساس دانسته های ما وی در دریا ها سفر نکرده است.» در مقابل این جواب، کشتیران انگلیسی، یقین پیدا کرد که قرآن کریم چیزی جز وحی به پیامبر گرامی نیست. وی به آیات قرآنی مربوط به توحید و حقوق فکر کرد و این آیات را از سخنان موجود در تورات و انجیل بسیار درستتر و با مفهومتر یافت و در نتیجه به خودی خود مسلمان شد. و سپس برای دیدار با علما به مصر رفت.[3]

 گالری میلر، استاد ریاضی اینگونه بیان می دارد:

قبل از رسالت پیامبر اسلام در خصوص اتم یک نظریه مشخص وجود داشت. این نظریه را نیز  فیلسوف یونانی دموکریتوس ارائه داده بود. فیلسوفان بعد از دموکریتوس نیز  نظریه تشکیل ماده  از ذرات کوچک و غیر قابل مشاهده با چشم و غیر قابل تجزیه،  که ذرات (اتم) نامیده می شد را ارائه دادند. اکنون علم جدید، کوچکترین ذرات تشکیل دهنده ماده، که همان خصوصیات ماده طبیعی را در خود دارد و  در همان شکل قابل تجزیه و  جداسازی است را کشف نموده است. این اطلاعات، در قرن گذشته و در نتیجه پیشرفت های علمی به عنوان یک حقیقت جدید به میدان آمد. ولی بسیار قابل توجه است که این اطلاعات را خداوند تبارک و تعالی در قرآن کریم، 14 قرن پیش با این جملات برای ما آشکار ساخته است:

«….هیچ چیز در زمین و آسمان، از پروردگار تو مخفى نمى ماند; حتّى به اندازه سنگینى ذرّه اى; و نه کوچکتر و نه بزرگتر از آن نیست، مگر این که (همه آنها) در کتابِ آشکار (و لوح محفوظ علم خداوند) ثبت است» (یونس، 61)

آیه کریمه از ذرات کوچکتر از اتم بحث می کند. کوچکترین شکی نیست که ؛ چنین چیزی در آن دوره از طرف هیچ نویسنده یا هیچ شخص عربی نوشته نشده است. چون در آن دوره کوچکترین چیزی که شناخته شده بود “ذره” یعنی اتم بود. و این نیز حقیقتا دلیلی بر عدم فرسودگی زمانی قرآن کریم می باشد[4]. ( دفنه بایراک، چرا مسلمان شدند؟، ص. 145-144)