6.ایمان به تقدیر

خداوند متعال از ازل تمام کارهایی که بندگانش انجام می دهند و تمام چیزهای مرتبط با دیگر مخلوقات را می داند. و هر چیزی طبق خواست و اراده خداوند متعال که  قبل از اتفاق آن از وقوعش خبردار است، صورت می گیرد. در این جا بر خلاف عقیده بعضی ها از اجبار یا اعمال زور استفاده نمی شود. چون که خداوند متعال به خاطر آفریننده بودنش باید هر چیزی در ملک او انجام می شود از قبل باخبر باشد. در غیر این صورت برای خداوند نقص و ضعف شمرده می شد.

انسان ها هیچ وقت زیر اجبار نبودند و هر زمان صاحب اراده و آزاد بودند. خداوند به سبب علم ازلی خود، هر چیزی که در آینده اتفاق می افتد را از قبل نوشته است. دانستن یک چیز انجام دادن آن نیست. ساعت و دقیقه خورشید گرفتگی محاسبه می شود، لیکن خورشید به خاطر این که دانشمندان علم خورشید را می دانند گرفته نمی شود، خورشید ذاتا گرفته خواهد شد، اما دانشمندان با تحقیق و تفحص از قبل این اتفاق را می دانند. دانستن یک چیزی از قبل و نوشتنش و همچنین آفریدن آن در زمان مقرر متفاوت است با انگیزه برای انجام دادن امری و حرکت برای انجام آن. انسان با اراده آزاد خود می خواهد کارهایی انجام دهد، خداوند نیز به خاطر امتحان او را به اراده خود واگذار کرده است و هر فعلی را دوست دارد انجام می دهد. اما خداوند متعال از کارهای خوب و نیک راضی و از کارهای ناپسند ناراضی می شود.[1]