Bir defasında Kureyş’ten insanlar Muâviye’nin huzurunda övünüyorlar, Hz. Hasan’da susuyordu. Muâviye ona:
“‒Ey Ebû Muhammed, neden konuşmuyorsun? Vallahi sen konuşmayı beceremeyen, nerede konuşacağını bilmeyen biri değilsin! Aynı şekilde asâletinde de bir karışıklık yok!” deyince o:
“‒Vallahi onların bahsettikleri üstünlük ve faziletlerin hepsinin katıksız olanı ve özü bendedir.” dedikten sonra bir şiir okuyarak onların durumunu eleştirmiştir. (Belâzürî, Ensâb, III, 270-271)
Hz. Hasan (r.a) burada övünme ve gururlanma hastalığına kapılmamış, bilâkis yeri geldiği için bu tür bayağı ahlâka sahip insanlara hadlerini bildirmiştir.