Saîd ibn-i Ebî Saîd (r.a) şöyle anlatır:
“Ebû Hüreyre (r.a)’in yanında oturuyorduk. O esnâda Hz. Hasan (r.a) geldi, bize selâm verdi, biz de onun selâmına karşılık verdik. Ebû Hüreyre (r.a) bunu farketmeden Hz. Hasan geçip gitti. Biz:
«–Ey Ebû Hüreyre! Şu geçen Hasan ibn-i Ali’dir. Bize selâm verdi.» dedik.
Ebû Hüreyre (r.a) hemen ayağa kalkıp peşinden koşarak kendisine yetişti ve:
«–Ve aleyke’s-selâm efendim!» dedi. Ben:
«–(Senden çok küçük olduğu hâlde) “Efendim!” diye mi hitâb ediyorsun?» diye sordum.
Ebû Hüreyre (r.a) şu cevâbı verdi:
«–Ben Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz’in “Şüphesiz o efendidir!” buyurduklarını işittim».” (Bkz. Nesâî, Amelü’l-yevm ve’l-leyle, s. 250, no: 250; Hâkim, III, 185/4792)