Kerbelâ’da Hz. Hüseyin (r.a) şehid edilip kesik başı Kûfe ve Basra vâlisi Ubeydullah bin Ziyâd’ın önüne getirildiği zaman Zeyd bin Erkam (r.a) da orada bulunuyordu. İbni Ziyâd elindeki değnekle Hz. Hüseyin’in ön dişlerine vurmaya başlayınca Zeyd (r.a) dayanamadı:
“–Çek şu değneğini! Ben o dişleri Rasûlullah (s.a.v)’in öptüğünü gözlerimle gördüm” dedi ve bu gaddarlık karşısında hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.
Vâli İbn-i Ziyâd onun bu sözlerine kızdı:
“–Eğer yaşını başını almış bir ihtiyar olmasaydın boynunu vururdum” diye çıkıştı.
Zeyd bin Erkam (r.a) böyle gürültülere pabuç bırakacak adam değildi. O, zâlim sultânın karşısında hakkı söylemenin en faziletli cihâd olduğunu Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz’den öğrenmiş bir insandı.[1] Kalkıp giderken oradakilere şöyle haykırdı:
“–Ey Araplar! Siz bundan sonra birer kölesiniz. Siz Hz. Fâtıma’nın oğlunu şehid ettiniz, (vâli İbni Ziyâd’ı kastederek) Mercâne’nin oğlunu da kendinize emir ve hâkim edindiniz. Hâlbuki o sizin hayırlılarınızı öldürmüş, şerlilerinizi de kendisine kul yapmak istemiştir. Siz bu zillete râzı oldunuz. Zillete râzı olan kahrolsun!..” (Taberî, Târîh, V, 456; İbn-i Kesîr, el-Bidâye, XI, 554)
[1] Ebû Dâvûd, Melâhim, 17/4344.