Ebû Bekir (r.a) ölüm döşeğindeyken kızı Hz. Âişe vâlidemiz babasını medhetmek için Ebû Tâlib’in şu beytini misal getirmişti:
وَأَبْيَضَ يُسْتَسْقَى الْغَمَامُ بِوَجْهِهِ رَبِيعُ الْيَتَامَى عِصْمَةٌ لِلْأَرَامِلِ
“O öyle bir efendidir ki bembeyazdır, yüzü suyu hürmetine Allah’tan yağmur istenir ve bulutlardan yağmur boşanır. Yetimlerin doyurucusu, dulların koruyucusudur.”
Hz. Ebû Bekir (r.a):
“–O dediğin vallahi Rasûlullah’tır” dedi.[1]
[1] Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, 1/7; Heysemî, Mecmaʻu’z-zevâid, 8/272.