Allah Rasûlü (s.a.v) evlendiği hanımlarının yetim çocuklarını da bağrına basarak onların tâlim ve terbiyelerine ihtimam göstermiştir. Ümmü Seleme validemize evlilik teklif ettiğinde o çocuklarının çok olması sebebiyle Efendimiz’i rahatsız etmekten korktuğunu söyledi. Rasûlullah (s.a.v) ise:
“Onların himâyesi görülecektir” buyurdu.[1]
Rasûlullah (s.a.v) Ümmü Seleme validemizin çocuklarını en güzel şekilde büyütüp evlenme çağına gelenleri evlendirdi. Seleme’yi Hz. Hamza’nın kızı Ümâme ile evlendirdi.[2]
Efendimiz’in terbiyesinde yetişen bu yetim yavrular, sonraları hadis, fıkıh, tefsir gibi İslâmî ilimlerde mühim şahsiyetler hâline geldiler.
[1] Ebû Abdurrahman Ahmed b. Şuayb en-Nesâî, Sünen, thk. Abdülfettâh Ebû Gudde (Haleb: Mektebetü’l-Matbuâti’l-İslamiyye, 1406), “Nikâh”, 28.
[2] Muhibbuddîn et-Taberî, es-Simtu’s-semîn, 147.