Hz. Âişe (r.a) şöyle anlatır:
Rasûlullah (s.a.v) birgün eve girdi ve yere düşmüş bir ekmek parçası gördü. Hemen onu aldı ve üzerini silip yedi.
Sonra şöyle buyurdu:
يَا عَائِشَةُ، أَكْرِمِي كَرِيمَكِ فَإِنَّهَا مَا نَفَرَتْ عَنْ قَوْمٍ قَطُّ فَعَادَتْ إِلَيْهِمْ
“–Ey Âişe! Nimete saygı göster. Çünkü onun bir kavmi terkedip de onlara bir daha geri döndüğü olmamıştır.”[1]
Allah’ın bize verdiği değerli nimetlerin kıymetini bilip israf etmemek Allah’a şükrün bir parçasıdır.
[1] Ebû Abdillâh Muhammed İbn Mâce, es-Sünen, thk. Muhammed Fuad Abdülbaki, (Kahire: Dâru İhyai Kütübi’l-Arabiyye, ts.) “Etʻime”, 52.