Bir gün Cibrîl (a.s) Peygamber Efendimiz’in yanına gelmişti. O esnâda Efendimiz’in yanında hanımı Ümmü Seleme (r.a) bulunuyordu. Cebrâîl (a.s) Allah Rasûlü (s.a.v) ile biraz konuştuktan sonra kalkıp gitti. Rasûlullah (s.a.v) Ümmü Seleme vâlidemize:
“−Bu kimdir?” diye sordu.
Ümmü Seleme (r.a):
“−Bu Dıhye’dir” dedi.
Daha sonra Ümmü Seleme (r.a):
“Allah’a yemin ederim ki Peygamber Efendimiz’in hutbede Cibrîl (a.s) ile aralarındaki konuşmadan bahsettiğini işitinceye kadar hâlâ o gelen kişinin Dıhye olduğunu zannediyordum” demiştir.[1]
Allah Rasûlü’ne yakın olmanın bereketiyle Annelerimizin kimisi Cebrâil (a.s)’dan müjde almış, kimisi selâm almış, kimisi de onu insan sûretinde görme şerefine nâil olmuştur.
[1] Buhârî, “Menâkıb”, 25, 4/185.