Peygamber Efendimiz’e keler eti takdim edilmişti. Efendimiz (s.a.v):
“‒Bu daha evvel hiç yemediğim bir et” diyerek yemedi.
Yanındakilere:
“‒Siz yiyebilirsiniz” buyurdu.
Oradakiler yemeye başladılar. Ancak Meymûne vâlidemiz:
لَا آكُلُ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا شَيْءٌ يَأْكُلُ مِنْهُ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ
“‒Ben ancak Allah Rasûlü’nün yediği şeyden yerim” diyerek yemedi.[1]
Annelerimiz sünnet-mübah ayrımı yapmadan her hususta Peygamber Efendimiz’e ittibâ etmeyi severlerdi.
[1] Müslim, “Sayd”, 47; Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, 1/294.