Hz. Âişe (r.a) şöyle anlatıyor:
Birgün:
“–Ey Allah’ın Rasûlü! Safiyye’nin kısa boylu oluşu sana yeter” diyerek onu küçümsedim.
Rasûlullah (s.a.v):
“–Ey Âişe! Öyle bir söz söyledin ki eğer denize karışsaydı suyunu bozardı” buyurdu.
Başka birgün de kendisine bir insanın durumunu takliden hikâye etmiştim. Allah Rasûlü (s.a.v):
“–Bana dünyanın en kıymetli şeylerini verseler ben yine de bir insanı hoşlanmayacağı bir şekilde taklîd edip anmayı kesinlikle istemem” buyurdu.[1]
Tahkîr, taklîd ve gıybet gibi insanları küçülterek kendini büyültme gayretleri İslâm’ın şiddetle yasakladığı kötü huylardır. Rasûlullah (s.a.v) her fırsatta bunları âilesinin ve ashâbının gönlünden temizlemiştir.
[1] Ebû Dâvûd, “Edeb”, 35/4875; Tirmizî, “Kıyâmet”, 51.