İffet timsâli Hz. Âişe vâlidemize yönelik iftirâ furyasına şâir Hassân b. Sâbit de kendini kaptırmıştı. Ancak muhtereme vâlidemiz onu Rasûlullâh’a duyduğu muhabbet sebebiyle affetti. Yeğeni Urve b. Zübeyr şöyle anlatır:
Teyzem Hz. Âişe’nin yanında Hassân’a kızmaya ve hakkında ağır konuşmaya başladım. Âişe (r.a) beni durdurarak şöyle dedi:
“–Ona hakâret etme, çünkü o şiirleriyle Peygamber Efendimiz’i müdâfaa ederdi.”[1]
Yeğeni teyzesini memnun etmek için ona kötülük eden birini kötülüyordu. Ancak Hz. Âişe (r.a) Allah Rasûlü’ne ve İslâm’a yaptığı hizmetler hatırına kendisine en ağır iftirayı atan birini bile affedebilmiştir. Bu gerçekten çok üstün ruhların gösterebileceği bir fazilet örneğidir.
[1] Buhârî, “Edeb” 91, “Menâkıb”, 16.