Enes b. Malik’in rivayet ettiğine göre bir defasında Yağmur Meleği Peygamber Efendimiz’le görüşmek için Allah teâla’dan izin istedi ve kendisine izin verildi. Görüşmeye geldiğinde Rasûlullah (s.a.v) Ümmü Seleme annemize:
“‒Kapıyı tut da yanımıza kimse girmesin” buyurdu.
O zaman küçük bir çocuk olan Hz. Hüseyin geldi ve dedesinin yanına girmek istedi. Ümmü Seleme (r.a) ona mâni olmaya çalıştıysa da Hüseyin atlayıp içeri girdi. Hemen dedesinin sırtına, omzuna ve boynuna oturmaya başladı. Melek, Peygamber Efendimiz’e:
“‒Onu seviyor musun?” diye sordu. Rasûlullah (s.a.v):
“‒Evet” buyurdu. Melek:
“‒Fakat ümmetin onu öldürecek, istersen sana onun öldürüleceği yeri göstereyim” dedi ve eliyle vurarak kırmızı bir toprak getirdi.
Ümmü Seleme (r.a) o toprağı alıp başörtüsüne sardı.
Bu hadisi Enes b. Malik’ten rivayet eden talebesi Sâbit el-Bünânî “Onun Kerbelâ olduğu bize ulaştı” demiştir.[1]
֎
Selmâ (r.a) anlatıyor:
Ümmü Seleme’nin yanına girdim, ağlıyordu.
“–Niye ağlıyorsun?” diye sordum. Bana şu cevabı verdi.
“–Şimdi Allah Rasûlü’nü rüyamda gördüm. Başında ve sakallarında toprak vardı.
«–Neyiniz var ey Allah’ın Rasulü?» dedim:
«–Az evvel Hüseyin’in şehîd edildiğine şâhid oldum» buyurdu.”[2]
[1] Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, 3/242; Heysemî, Mecmaʻu’z-zevâid, 9/187-188.
[2] Tirmizî, “Menakıb”, 30/3771.