Osman b. Mazʻun hazretlerinin hanımı Havle binti Hakîm güzel giyinen bir kadındı. Birgün pejmürde bir kıyafetle Hz. Âişe’nin yanına geldi. Muhtereme vâlidemiz:
“−Bu hâlin ne?” diye sorduğunda:
“–Kocam geceleri namaz kılıyor, gündüzleri de oruç tutuyor”dedi.
O esnâda Rasûlullah (s.a.v) içeri girdi. Hz. Âişe (r.a) durumu kendisine anlattı. Bunun üzerine Rasûlullah (s.a.v) Osman b. Maz’un (r.a) ile görüşerek âilesiyle ilgili mes’ûliyetini hatırlatma sadedinde ona şöyle buyurdu:
“–Osman, bize ruhbanlık emredilmemiştir. Bende senin için üsve(-i hasene: güzel bir misâl) yok mu? Vallâhi sizin Allah’tan en çok korkan ve O’nun hudutlarına en fazla riâyet edeniniz benim.”[1]
Muhtereme vâlidelerimiz, sahâbî hanımların problemlerinin çözüm merkezi idiler. Etraflarına dâima firasetle bakar, insanlar müşkillerini söylemeseler bile sıkıntılarını hallerinden anlar ve dertlerine devâ olurlardı.
[1] Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, 1992, 6/226; İbn Hacer el-Askalânî, el-İsâbe, 4/291.