Ömer ibnü’l-Hattâb’ı Halîfe Seçtim!

Ebû Bekir (r.a), vefâtının yaklaştığını hissedince bir vasiyetnâme yazdırdı. Vasiyetinde şöyle diyordu:

“Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla!..

Bu, Ebû Bekir bin Ebû Kuhafe’nin dünyadaki son zamanında ve âhiretin ilk ânında yazdığı vasiyettir. Bu ân, kâfirin îmâna geldiği, fâcirin yakîne erdiği, yalancının da doğru söylediği bir ândır!..

Sizin üzerinize benden sonra Ömer ibnü’l-Hattâb’ı halife seçtim. Onun sözünü dinleyiniz, ona itaat ediniz! Çünkü ben Allah için, Rasûlü için, dîni için, nefsim ve sizin için hayrı seçmekte zerre kadar kusur etmedim. Gücüm yettiği kadar araştırma yaptım. Eğer Ömer adalet yaparsa benim onun hakkındaki zannım budur. Onun hakkında bildiğim de budur. Eğer değiştirirse, zulüm yaparsa her kişi kazancıyla karşı karşıyadır. Ben hayrı irade ettim, gaybı bilemem!” dedikten sonra şu âyeti okudu:

“…Zulmedenler, hangi dönüşe (hangi âkıbete) döndürüleceklerini yakında bileceklerdir.” (eş-Şuarâ, 227)

Sonra da: “Selâm ve Allah’ın rahmeti sizin üzerinize olsun” dedi.

Daha sonra bu vasiyetin mühürlenmesini emretti.

Ebû Bekir (r.a) bu vasiyetin baş kısmını imla ettirdiğinde, henüz kimsenin ismini yazdırmadan baygınlık geçirmişti. Osman (r.a):

“Ben sizin üzerinize Ömer ibnü’l-Hattâb’ı halife seçtim” ibaresini kendiliğinden yazdı. Sonra Ebû Bekir (r.a) ayıldı ve Hz. Osman’a:

“–Yazdığını bana oku” dedi.

Osman (r.a), Hz. Ömer’in ismini okuyunca Ebû Bekir (r.a) tekbir getirdi ve:

“–Herhalde sen, müslümanlar ihtilafa düşmesin diye aceleyle Ömer’in ismini yazdın. Allah senden râzı olsun. Vallahi sen de hilâfete lâyıksın!” dedikten sonra vasiyeti tamamlayıp mühürledi.

Bundan sonra Hz. Osman’a emretti, o da mektup mühürlü vaziyette elinde bulunduğu hâlde dışarı çıktı. Ömer ibnü’l-Hattâb ve Üseyd ibn-i Hudayr’ı yanına alarak insanlara:

“–Bu mektupta ismi yazılı olan kişiye bey’at eder misiniz?” diye sordu.

Onlar da:

“–Evet, ederiz” dediler.

Böylece hepsi de Hz. Ömer’in halifeliğini kabul ettiler ve ondan râzı oldular. Sonra Ebû Bekir (r.a), Hz. Ömer’i yalnız olarak huzuruna aldı. Daha önce yaptığı vasiyetleri yeniden tekrarladı. Ömer (r.a) huzurundan çıktığında Ebû Bekir (r.a) ellerini semâya kaldırıp şöyle duâ etti:

“Allah’ım! Ben onların iyiliğini istediğim için böyle yaptım. İnsanların aleyhine doğacak fitneden korktum. Benden daha iyi bildiğin sebeplerle, ben onlar hakkında böyle yaptım. Bütün gücümle çalıştım ve bu şekilde olmasını münâsip gördüm. Onların en hayırlısını, en kuvvetlisini ve insanları hayra irşâd etmeye en hırslı olanını kendilerine idâreci seçtim. Artık bana Sen’in emrin gelmiştir. Bundan sonra Sen onlara sahip ol ve onları muhâfaza eyle! Onlar Sen’in kullarındır ve perçemleri senin elindedir. İdarecilerini onlar için ıslah eyle! Onu Rahmet Peygamberi Efendimiz ile sâlihlerin yoluna uyan râşid halifelerden eyle! Halkını da o idâreci için itaatkâr ve hayırlı eyle!”[1]